Demin Neriman Hanım ile konuştum. Çağrımız işe yaramış :).. Bugün Yücel isimli bir blog okuru (belki de aynı zamanda yazardır, kimbilir?) arkadaş, Cerrahpaşa'ya trombosit bağışlamaya gitmiş. Neriman Hanım, yüzlerce kez teşekkür ettiğinde boğazımda nasıl bir düğüm oluştuğunu size anlatamam...
Teşekkürler Yücel... Sen demin beni ağlattın ya, Tanrı da seni güldürsün...
Not (16 Ağustos Salı): Artık bir de SuperGirl'ümüz var! Yasemin Hanım ve adını bilmediğim bir kişi daha aramış Neriman Hanım'ı :)...
4 yorum:
Merhaba.
Pazar günü geç saatte uyanıp kahvaltımı ettikten sonra arkadaşlarımla buluşmadan önce bilgisayarımı açtım ve takip ettiğim bir iki blogtan biri olan sitenize girdim.
Yazdıklarınızı okuduktan sonra kan grubumun da uyduğunu görünce hemen telefona sarıldım. Neriman Hn.'ın eşi Duran Bey açtı telefonu. Konuştuk ve o gün (pazar) için durumunun iyi olduğunu söyledi. Bende içimde huzur ile günü keyifle sinemada geçirdim.
Bu sabah ise telefonum çaldı. Numaradan kimin olduğunu anladım. Neriman Hn. ile konuştuk; bugün ihtiyaçları varmış. Gittim, Kan Merkezinin önünde buluştuk. Beraber işlemleri yaptık ve ben o koltuğa oturdum. 1 saat sonra ben normal yaşantıma döndüm. Hemde hemşire hanımdan ödül olarak bisküvi ve meyve suyu alarak.
Erkenden eve geldim, bilgisayarı açtım ve ekranda adımı gördüm. Böyle bir beklentim yoktu ama çok gururlandım. Kendimi süper kahraman hissettim.
Kendimi önemli hissettirdiğiniz için teşekkürler.
Yücel.
Artık "en azından" benim için önemli birisi olduğunu bil...
Sen de beni "önemli birisi" gibi hissettirdin. Sağol...
Bir blogda böyle şeyler okuyacağım aklıma gelmezdi.
Artık ikinizde hepimiz için önemlisiniz.
Ali bey, duyarlılığınız güzel. Blogların böyle işlere yaraması da güzel. Blog kardeşliğinden aldım mail olarak. Kendi sayfama da taşıdım. Umarım yararı dokunur.
Yorum Gönder