Madem bir İstanbul efsanesi anlatmaya söz verdik, yerine getirelim:
"Fatih Sultan Mehmet'in oğlu II. Bayezid'e sofuluğundan ötürü "Bayezid-i Veli" yani Ermiş Bayezid denirmiş. Halk inancı onu keramet sahibi bir ermiş olarak gösterir...
Sultan II. Bayezid, bir gün Boğaziçi'nde saltanat kadırgası ile dolaşırken denize ağ atan balıkçılara rastlar.
"Balık çok çıkar mı?" diye sorar.
"Baht işidir padişahım" derler.
"Benim bahtıma da bir ağ atın!" der.
Balıkçılar padişahın bahtına ağ atar, bir şey çıkmaz. Tekrar atarlar, yine boş. Nihayet üçüncü seferde ağın içinden bir denizkızı çıkar. Sultan Bayezid:
"Bahtım olan bu kızı İstanbul'da gezdirin, nerede ne söylerse gelin bana haber verin!" der.
Denizkızını İstanbul'da gezdirirler. Bir meydanda gaipten haber veren ve "Ben define bulucusuyum" diyen bir falcıyı görür, güler. Padişaha haber verirler. Sultan Bayezid:
"Orada niçin güldün, ey güzel bahtım?" diye sorar. Denizkızı:
"Ona güldüm ki padişahım." der, "Bir adam define bulucusuyum diye çıkmış, oysa altında hazine vardır, haberi yok."
Kızın göstediği yeri kazarlar, bir koca mermer havuz dolusu altın bulunur. Her sikkenin üzerinde padişahın tuğrası vardır. Sultan Bayezid, Beyazıt Camii'ni ve hayratını bu para ile yaptırır. İçinde altın sikkelerin olduğu havuzun üstü hep açık durur, başına bekçi koymazmış. İnşaatta çalışan ustalara, kalfalara:
"Gündelik hakkınızı akşama gidin, oradan kendi elinizle alın" der.
Hakkından fazla alanın avucunda fazla aldığı altın, taş olur, havuza atınca yine altın olurmuş. Bu çalınamaz altınlar için "Bayezid-i Veli kerameti" denirmiş...
(...)
Efsanelere bu aralar taktığımın farkındayım. Ama ne yapayım? Dün akşam son bölümünü izlemek için milyonların şehrin sokaklarını boşalttığı "Bir İstanbul masalı" dizisinden bana çok daha "romantik", çok daha "sahici" geliyor bana bu efsaneler...
Mümkünse uzun bir süre ARC, Arhanlar, Esma, Ada bebek gibi kelimeleri duymak istemiyorum. En güzel yorumu, Ozan Güven yapmış: "Esma, ölmeseydi babamla evlenecekti"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder